Nico Wolter is arts en lijdt al decennialang in ernstige mate aan een complex van reumatische aandoeningen. Dat was eind jaren zeventig wel anders. Toen had hij een veelbelovende carrière als profvoetballer in het vooruitzicht bij Roda JC. Een mooi perspectief.
Een perspectief dat echter werd verstoord door aanhoudende en destijds onverklaarde klachten. Dit bleek de ziekte van Bechterew te zijn. Door deze ziekte is hij sinds de jaren negentig volledig verstijfd. Dit, gecombineerd met de ziekte van Crohn, maakte het noodzakelijk dat hij een nieuw perspectief kreeg. Dit perspectief vond hij in de studie medicijnen die hij in Maastricht heeft gevolgd. Na zijn studie is hij als bedrijfsarts en specialist re-integratie aan de slag gegaan. Gedurende zijn gehele carrière is hij betrokken geweest bij initiatieven voor reumapatiënten. Tot 2020 is hij tevens verbonden geweest aan Care Innovation aan het MUMC+. Vanuit een positieve mindset en met behulp van onder meer zorgvuldig gekozen interventies, trainingen en kuren, levert Wolter een actieve en productieve deelname aan de maatschappij.
Nederland kent enerzijds anderhalf miljoen uitkeringsgerechtigden en anderzijds zo’n 600.000 openstaande vacatures. Bedrijven kampen met forse percentages arbeidsongeschikten van wie een aanzienlijk aantal langdurig niet kan terugkeren naar de eigen werkplek. Met alle kosten van dien.
Op basis van zijn eigen ervaringen met beschikbare vormen van therapie en behandeling, ontwikkelde drs.Wolter tegen het einde van de jaren ‘90 een multidisciplinaire behandelmethode voor mensen met reumatische aandoeningen. Deze behandelmethode heeft Wolter nu passend gemaakt voor mensen die verminderd belastbaar zijn met als doel deze uitgebreide groep binnen vier weken weer uit de situatie te tillen van (langdurig) arbeidsverzuim en arbeidsongeschiktheid.
Onderzoek heeft aangetoond dat deelnemen aan het arbeidsproces naast economische voordelen voor de werknemer en werkgever bovendien een positieve invloed heeft op de zorgconsumptie. De werkende mens is actief en heeft minder fysieke en mentale zorg nodig dan mensen die niet aan het arbeidsproces deelnemen. Bovendien kunnen mensen die uit de uitkeringssituatie naar werk uitstromen een aanzienlijk deel van de openstaande vacatures invullen. De ene hand wast de andere.
De drs. Nico Wolter Therapie (NWT), die onder de vlag van de Stichting Reha-Projects wordt uitgevoerd, bestaat uit de volgende onderdelen:
• Vier weken durende therapie gedurende 6-8 uren per dag;• Waarbij gebruik wordt gemaakt van de faciliteiten van het VIE-gebouw, waaronder parkeergarage, behandelruimtes, kleedruimtes, zwembad, sauna, sporthal, en buitenruimte;• Het dagelijkse groepsprogramma bestaat uit nordic walking, gymnastiek, fitness, sport, gezamenlijke lunch, rusten, zwemmen, hydrotherapie en sauna. Gedurende de dag is er onbeperkt koffie, thee en water;• Twee keer per week individuele fysiotherapie, gesprekken met mental coach, zonodig psycholoog/arbeidsdeskundige, onder supervisie van de arts;• Eenmaal per week een presentatie van het team van mentalresetters bestaande uit Huub Stevens, Gène Hanssen, Eugène Martineau en Mitch Valize.
De uitvoering van de NWT is een team effort. Het behandelteam bestaat uit een revalidatiearts, een fysiotherapeut, psycholoog/mental coach en een arbeidsdeskundige. Dit zorgvuldig gekozen team onder aansturing van drs. Nico Wolter kenmerkt en onderscheidt zich door het leveren van hoogwaardige kwaliteit van dienstverlening van deze innovatieve en unieke therapie. De continue kwaliteit wordt door de stichting Reha-Projects gewaarborgd.
De NWT wordt uitgevoerd in het VIE-gebouw op het terrein van het voormalige Sint-Jozefziekenhuis in Kerkrade. Het gebouw herbergt een nieuw zwembad, een doelgroepen bad, infrarood sauna en een sporthal. Dit alles in een prachtige omgeving vormgegeven.
De NWT kent niet alleen positieve effecten voor de deelnemer zelf. Ook de opdrachtgevers (onder meer gemeenten en werkgevers) hebben er baat bij. De bespaarde kosten van uitkeringsgerechtigden die weer betaald werk gaan verrichten kunnen door gemeenten op andere vlakken worden ingezet. En werkgevers krijgen op korte termijn hun arbeidsongeschikte werknemers terug in de eigen onderneming, hetgeen eveneens aanzienlijke kosten bespaart in de vorm van beëindiging van de loondoorbetalingsverplichting zonder dat de werknemer arbeid verricht en ook de kosten van een eventuele vervangers van de arbeidsongeschikte werknemer.
Dat klinkt mooi, maar waarom is dit dan niet eerder gedaan? Een goede reden om Nico Wolter enkele vragen te stellen over de NWT in de praktijk.
